Het lijkt een moment van niks, twee zakenlui die visitekaartjes uitwisselen. Maar als je in een scène van American Psycho zit, wordt het ineens een tafereel vol woede, bloeddorst en drang naar status.
In de film kijken we mee in een vergaderzaal waar jonge ambitieuze zakenlui elkaar ontmoeten – ergens in de jaren ’90, flitsende krijtstreeppakken en veel gel in het haar. Visitekaartjes worden uitgewisseld en Patrick Bateman – een jonge meedogenloze vice-president en de wrede hoofdrolspeler in de film – wacht nauwgezet het moment af om zijn visitekaartje te overhandigen. Uiteindelijk haalt hij met een ogenschijnlijk nonchalant gebaar een zilverkleurige foedraal uit zijn binnenzak, wipt er een kaartje uit en schuift het bombastisch naar de andere kant van de tafel.
Iedereen valt stil.
Diepe indruk.
De papierkwaliteit!
Het niveau van het drukwerk!
De gekozen letters!
Alles is perfect.
Totdat…
Nóg mooier
Totdat een concurrent een nóg mooier kaartje tevoorschijn tovert. Bateman – zakenman bij dag, moordenaar bij nacht – is met stomheid geslagen. Met bovenmenselijke kracht perst hij er met moeite nog ‘mooi’ uit, maar onder de tafel ballen zijn vuisten zich en zien we iets van de gierende woede die in hem opborrelt.
Hoezo verslaafd aan status?
(Lees verder onder de scene uit de film)
Verslaafd?
Nou ja, dit is natuurlijk een extreem voorbeeld, maar hoe verslaafd ben jij aan status? Wat staat er op jouw visitekaartje? Wat zou je er graag op hebben staan? Hoe trots ben je om die over tafel te schuiven? Of is het voor jou gewoon nog zoeken? Hoe het ook zij: als we alleen maar zaken op ons visitekaartje zetten die onze status verhogen – die alleen maar gaan over de glanzende buitenkant – dan komen we er zelf, van binnen, bekaaid van af.
We zijn gefascineerd
Maar status is wél een ding. Arie de Rover, coach en spreker, zegt over onze hang naar status: “Talloze mensen zijn erdoor gefascineerd. Ze doen grote moeite om hun populariteit op te krikken en een positief imago te creëren of in stand te houden. Status is één van de pijlers waar de westerse economie op rust. Dat zie je aan de lange rij producten, opleidingen, televisieprogramma’s, (social) media, klinieken en sportactiviteiten die je helpen om status te verwerven of je imago te handhaven.”
Eigenwaarde
Wie we naar buiten toe durven te zijn, heeft alles te maken met ons gevoel van eigenwaarde. Volgens De Rover zou je kunnen zeggen dat een leven zonder gevoel van eigenwaarde nauwelijks leefbaar is. Dat gevoel dat je ‘er mag zijn’ hoort dan ook tot de primaire levensbehoeften en staat minimaal gelijk aan noodzakelijke lichamelijke behoeften als eten, drinken en seks.
Dit ben ik écht!
Hoe en waar vind jij je eigenwaarde? In je vriendschappen? Of je familie? Of misschien wel iemand als God? En wat zet jij of laat jij dan op het visitekaartje van je leven zetten? Is er voor jou een kaartje dat zegt: dit ben ik écht, los van erkenning, los van lof, los van status. Bij wiebenik.nu geloven we dat we onze identiteit het beste kunnen ontlenen aan degene die wij God noemen. Graag nemen we je mee op een reis om dit te ontdekken. Zullen we gewoon voorzichtig beginnen? Check een aantal volgende stappen hieronder.
Next steps?
- Wil jij aan de slag met je visitekaartje? Met wie je echt bent? Wie weet is onze gratis Audio E-mailserie iets voor jou! In vijf korte podcastafleveringen neemt auteur Arie de Rover je mee in een frisse kijk op identiteit.
- Meer lezen over je identiteit en waar de gaten zitten? Probeer ons artikel over ‘Identiteitshonger’ of over ‘Weeënremmers’ eens.
Audio E-mailserie
Ga in de vijf afleveringen van deze Audio E-mailserie mee op reis naar een stevige(re) identiteit. Ontdek wie je mag zijn als je de buitenkant loslaat en van binnenuit naar boven leert kijken. Aanvragen is gratis en vrijblijvend.